Istnieją trzy główne grupy geowłóknin:
1. Geowłóknina igłowana nietkana
Ze względu na materiał, geowłókniny igłowane można podzielić na geowłókniny poliestrowe i polipropylenowe; można je również podzielić na geowłókniny długowłókniste i geowłókniny krótkowłókniste. Geowłókniny igłowane są wytwarzane z włókien poliestrowych lub polipropylenowych metodą akupunktury, o gramaturze 100–1500 g/m². Ich głównym zastosowaniem jest ochrona skarp brzegów rzek, mórz i jezior, ochrona przeciwpowodziowa i ratownictwo itp. Są to skuteczne sposoby utrzymania wody i gleby oraz zapobiegania cofaniu się rur. Geowłókniny krótkowłókniste obejmują głównie geowłókniny poliestrowe igłowane i polipropylenowe, które są geowłókninami. Charakteryzują się one dobrą elastycznością, odpornością na kwasy i zasady, odpornością na korozję, odpornością na starzenie oraz wygodą konstrukcji. Geowłókniny długowłókniste mają szerokość 1-7 m i wagę 100-800 g/m²; wykonane są z wysokowytrzymałych długich włókien polipropylenowych lub poliestrowych, wytwarzanych specjalnymi technikami, odpornych na zużycie, pękanie i rozciąganie.
2. Geowłóknina kompozytowa (włóknina igłowana + folia PE)
Geowłókniny kompozytowe powstają w wyniku połączenia włóknin igłowanych z krótkich włókien poliestrowych i folii polietylenowych. Można je podzielić na dwie kategorie: „jedna tkanina + jedna folia” oraz „dwie tkaniny i jedna folia”. Głównym przeznaczeniem geowłókniny kompozytowej jest ochrona przed przesiąkaniem, co czyni ją odpowiednią dla kolei, autostrad, tuneli, metra, lotnisk i innych projektów.
3. Geowłókniny kompozytowe włókninowe i tkane
Ten rodzaj geowłókniny składa się z igłowanej włókniny i tkaniny z tworzywa sztucznego. Jest stosowany głównie do wzmacniania fundamentów i w podstawowych obiektach inżynieryjnych do regulacji współczynnika przepuszczalności.
Czas publikacji: 09-01-2023